Peak Paradise

Hallo allemaal,
Even een snel berichtje van mij, na een andere dag dan anders. Vandaag zijn we, zoals Koen al noemde, naar Peak Paradise geweest. Dit is de beachhouse van Friesland Campina hier. Het heet Peak Paradise, omdat Peak het merk is waaronder hier de melk verkocht wordt. Paradise spreekt voor zich. Ik zal proberen zsm wat foto's of een filmpje toe te voegen. Maar stel je het volgende voor:

Je woont in een drukke stad, schatting 16 miljoen mensen, in een Afrikaans land met een bijbehorende temperatuur van 35/40 graden, in huis is het fijn want er is airco, maar die zoemt/loeit de hele dag. Direct naast/aan het huis staan twee grote generatoren die zorgen dat je stroom hebt, omdat de plaatselijke Essent hier niet al te best werkt (gemiddeld wordt er per dag 4 uur stroom geleverd door de NEPA, beter bekend als never expect power always/at all -of bedenk een ander woord met een a dat weergeeft dat het niet al te best te vertrouwen is). Maargoed, die generatoren maken ook een behoorlijk geluid, daarnaast heb je dan nog het verkeer dat hier gekkenhuis is (auto's, busjes, brommertjes die allemal toeteren dat ze er als eerste langs willen of opeens een u-bocht maken waardoor de vervoersmiddelen erachter moeten stoppen). Om dus nogmaals terug te komen op mijn langsverwachte punt en om de voorstelling waaraan je was begonnen opnieuw te beginnen het volgende:

Vanuit een drukke Afrikaanse stad wordt je door je chauffeur naar de boatclub gebracht. Daar dragen mannen je spullen (handdoeken, koelbox, babybedje, etc.) naar de boot. Je stapt in de (speed)boot en vaart ongeveer een half uur. Eerst zie je de stad en de auto's, dan kom je langs de haven waar de meest vergane schepen liggen. Maar opeens is het daar: een hele lange strook, zo ver het oog reikt, met groen en palmbomen! Wauw! Om je heen varen wat andere kanobootjes en jij zoeft er lekker snel langs in je stoere speedboot. Dan ben je bij de steiger dicht bij het strand waar jouw prive-hut staat. Je stapt uit, laadt de spullen uit en wederom worden je spullen gedragen door anderen. Erg fijn, want het is zeer warm en zij verdienen er een zakcentje mee, dus iedereen blij. Tussen het groen zie je het staan: Peak Paradise: een door een mooi hek omgeven grote hut op palen met een zwembad erbij. De hut heeft een dak van palmbladeren en is open aan alle kanten. Er is een duitse biertafel om aan te eten, een bar om aan te borrelen en een zithoek met relaxbanken om op te slapen/te hangen. Uiteraard zijn er strandstoelen om je boekje op te lezen en zie je op de achtergrond de zee.

Klinkt goed toch? Klinkt als paradise? Nou, dat is het ook. Het is er stil, het is er rustig, je bent er met mensen die je wat zeggen, je mag er alles doen wat je wilt zonder verplichtingen: heerlijk! Daarbij kun je heerlijk smikkelen van alle lekkere hapjes die je mee hebt genomen: chips, droge worst, crackers met brie, ananas, watermeloen, bier, cola, appelsap, nasi, barbequespul, whatever!

Ook voor mij was het uiteindelijk een best goede dag. OK, het begon niet ideaal. Ik stapte al misselijk op de boot en dit is niet bevorderlijk voor een plezierige boottocht. Koen en Peter hebben mij vanaf de steiger begeleid, omdat ik me zo slap voelde na een week niet eten dat compleet zelf door het rulle zand lopen lastig was. Eline werd door Felix gedragen, waardoor de mannen uiteindelijk dus druk waren met het dragen van de dames (ik had ze eigenlijk ook een blikje Peak-melk of wat nairas als bedankje moeten geven...). In de beachhut heb ik veel op de bank gelegen, een beetje met Eline getoddeld en genoten toen Eline heerlijk uitgeput genoot van haar middagslaapje. Ze heeft het er erg fijn gehad. Ze heeft lekker gespeeld en lekker gezwommen met papa en op het eind met mij. Ik heb zowaar wat gegeten vandaag: ananas en watermeloen en een beetje cola gedronken. Fijn! De terugweg naar de boot en terug naar de boatclub ging echt stukken beter! Onze chauffeur stond ons al op te wachten en na een korte stop bij een fruitkraampje langs de kant van de weg waar Koen twee ananassen, twee citroenen en gember heeft gekocht, kwamen we thuis aan.

Eline ligt nu lekker te slapen, Koen kijkt de nieuwe Alice in Wonderland in het engels (ja, we hebben wel wat zenders!) en ik typ dit veel te lange verhaal waar ik nu een eind aan maak. Ik zal weer even wat proberen te eten om mijn record van niet-boven-de-wc-hangen te verbreken vandaag. Zou fijn zijn.

Ik beloof volgende keer een korter verhaal te maken, zodat het leesbaarder is. Morgen probeer ik een verhaal over Eline in Lagos te maken. Het gaat namelijk zo fijn met haar en ze leert zo snel zo veel opeens dat ik de behoefte heb om er even een trotse-moeder-verhaal over de schrijven. Ook leuk voor haar opa's en oma's, oom's en tante en de meiden van het Pelikaantje!

Leuk dat iedereen ons avontuur zo volgt en meeleeft. De reacties zijn erg leuk om te lezen, dank je wel!

Liefs,
Evelien (en Koen)