Een heel ander land

Niet dat ik had verwacht dat Nigeria qua cultuur in de buurt zou komen van Nederland, maar toch verbaas ik me regelmatig over de compleet andere manier van zaken aanpakken. Voor de stelende wachten kan het bijvoorbeeld nog wel een jaar duren voordat er een uitspraak komt. In de tussentijd moeten ze zich op onverwachte tijden melden en mogen daarom niet werken, nergens. Na dat jaar krijgen ze waarschijnlijk een gevangenisstraf. Best heftig toch? Vond ik in ieder geval wel. Voor een diefstal van diesel.
Maar het schijnt er in de echte Nigeriaanse wereld nog erger aan toe te gaan, volgens de verhalen van Koen en zijn collega's en een documentaire van de BBC over Lagos. Ik leer hier goed relativeren.

Vegen en schoffelen, that’s it
De tuinman is ook een voorbeeld van zaken anders zien en aanpakken. Vorige week heb ik bij de tuinman vriendelijk doch dringend aangegeven dat ik het niet acceptabel vind dat hij een uur pauze neemt. We betalen hem voor acht, hij is er maar zeven, maar werkt dus maximaal zes. Daarnaast heb ik hem gezegd dat ik geen goed gevoel heb bij wat hij doet op een dag, mede omdat ik hem nooit in de tuin zie maar alleen een beetje vegend. Hij begon op z’n Nigeriaans druk te wijzen en te gebaren wat hij die dag allemaal had gedaan. Ik begreep op deze manier niet wat hij bedoelde, dus zijn we door de tuin gelopen en heeft hij me aangewezen wat hij had gedaan. Nou, hou je vast. Hij had een paadje geveegd, wat onkruid tussen het grind weggehaald en een stuk grond van twee bij drie geschoffeld. Dat was het, in zes uur werken. Zo zei hij het zelf ook, “That’s it”. Ik heb hem aangegeven dat ik wat meer van hem verwacht. Hij gaat zijn best doen, maar hij gaf toe dat het wel lastig zou worden. Wel heel eerlijk. Ik hou jullie op de hoogte.

Ruziënde hulpen
De beide hulpen in huis hebben een ruzie gehad, waardoor ze twee dagen niet met elkaar praatten. Ik had er zelf geen last van en Eline ook niet en het was een persoonlijk dingetje schijnt, dus mogen ze het lekker zelf uitzoeken. Maar het werd wel meer mijn ding toen ik hoorde van de nanny dat de huishoudster alle kleren had gewassen, behalve de kleertjes van Eline. Eline was immers niet haar verantwoordelijkheid, dus dat moest de nanny maar zelf doen. Ze heeft het ook gedaan en achteraf aan mij gemeld. Ik heb haar gezegd dat als het nog een keer voorkomt ze het mij vooraf moet laten weten, want dit is natuurlijk niet de bedoeling.

O, o, o, het is hier soms net een soap. Koen verheugt zich ook altijd om thuis te komen, haha!

Liefs,
Evelien