And we have a winner!

De (werk)week zit er bijna op. Het was mijn eerste echte week in Nigeria, de eerste drie begin maart tel ik niet mee. Want jemig wat een verschil! Ik was er eigenlijk al van overtuigd doordat ik echt wel weet hoe stress in mijn lichaam voelt, maar nu weet ik het helemaal zeker. Mijn dramatische begin in maart was 90% zwangerschapsellende en de overige 10% de spanning en het nieuwe. Want hoe goed ging het deze week! En dat terwijl ik echt wel gespannen was om terug te gaan: zou het me wel lukken om me in Lagos thuis te voelen? De aankomst zondag en de fijne maandag beloofden al veel goeds. Dinsdag heb ik gebruikt om afwisselend met Eline te spelen en boven op haar kamer alle spulletjes te ordenen. Maandag had ik de kasten op onze slaapkamer en in de badkamer al ingedeeld zoals het 'hoort'. Ik wist wel dat ik soms raar kon zijn in dit soort dingen, maar ik ging helemaal los: heerlijk! Als voorbeeld: Mary vouwde onze onderbroeken helemaal verkeerd op en legde ze totaal verkeerd in de la. Ze maakte één grote stapel, waardoor het een warboel wordt. Ik heb dus heerlijk mijn tijd besteed aan het 'juist' opvouwen van de onderbroeken, zodat er in het mandje in de la (ja, óók nog eens een speciaal mandje in de la) vier keurige stapeltjes komen. Ik zal jullie de voor en na foto's besparen ;-), details genoeg zo dacht ik. In Eline's kamer was het niet anders. Met het oog op de toekomst hadden we al Eline's oude kleertjes etc. meegenomen in de container. Deze waren heel lief door Mary in de kast gelegd. Ik heb de dinsdag weer afwisselend besteed aan Eline en aan het ordenen van de maatjes 50/56, 62/68, 74/80 en de wiegspulletjes en hydrofielluiers. Ook haar kamertje is dus geordend. Nu langzamerhand op naar de rest van het huis. Ik geniet er echt van om door het ordenen van onze spulletjes ons huisje nog meer ons huisje te maken. Of nou ja, huisje, het zal wennen worden om straks weer naar ons huis in Meppel te gaan... Terwijl dat al een mooi huis is met genoeg ruimte voor al onze spulletjes!

Gezellig samen een dweil kopen
Donderdag belde Jolanda, de vrouw van Koen's baas, me om te vragen of ik mee wilde shoppen die middag. Haar hulp had een nieuwe dweil nodig... Dus zijn we gezellig een dweil gaan kopen. Mijn chauffeur bracht me naar het huis van Jolanda en na een kennismaking met haar en een rondleiding door hun huis bracht haar chauffeur ons naar de Shoprite. Een groot luxe winkelcentrum hier. Er zijn twee grote supermarkten a la in Frankrijk, je kunt er enorme tv's en ander digitaal spul kopen, er is een parfumerie, een badkamerzaak, een feestwinkel, etc. Na het kopen van de dweil en een fles Dettol voor in het sop hebben we nog even gekeken bij een mooi lingeriewinkeltje en een nieuwe Mangowinkel. Daarna hebben we lekker wat gedronken. Ik nam een heerlijk vers sapje (groot) en een overheerlijke strawberry cheesecake (kwarktaart): lekker! Het was leuk om er zo even uit te gaan met een andere Nederlandse en te ontdekken wat je hier zoal kunt kopen en voor welke prijs. Eline had ik thuis gelaten, bij Blessing. Het gaat erg goed met die twee, dus het leek me geen probleem. En dat was het ook niet.

Ik wen snel
In de ochtend heb ik met Eline en Blessing boodschappen gedaan in een supermarkt in de buurt. Blessing wilde wel een pastasaus voor ons maken. Dus toen ik tegen half vijf terugkwam, heeft Blessing voor ons gekookt terwijl ik met Eline speelde. We hoefden alleen nog maar de pasta te koken en de saus warm te maken. En het smaakte goed! Blessing koopt het fruit en de groente bij een stalletje hier aan het einde van de straat. Zij betaalt minder dan ik met mijn witte hoofd. De afgelopen dagen hebben we elke dag heerlijk vers fuit: ananas, mango, papaya, sinaasappel. Blessing snijdt het voor ons in stukjes, een soort verwenfruit van de Albert Heijn, jummie!
Vandaag heb ik voor het eerst helemaal zelf boodschappen gedaan. Nouja, de chauffeur bracht me, maar in de supermarkt was ik alleen. Ik heb heerlijk rondgestruind, genoten van de muziek, de vrijheid en het gewone gevoel van boodschappen doen. Bij de kassa was het blijkbaar dezelfde mevrouw als de dag ervoor toen ik met Eline en Blessing ging, want ze vroeg me waar mijn kindje was. Leuk om nu al herkend te worden in de supermarkt! Al lopen er natuurlijk niet zoveel blanken rond, maar toch...
Op de terugweg naar huis, achterin de auto, bedacht ik me dat dit zelfstandige tripje eigenlijk wel héél erg bijzonder was. Want ik kan me nog goed herinneren dat er een periode was dat ik niet eens in Groningen naar de AH durfde en nu stap ik gewoon superzelfverzekerd rond in een Afrikaanse supermarkt met een goed gevoel over mijn kindje thuis bij de nanny. Hoe gaaf is dat! Mijn downs hier komen ongetwijfeld, maar nu al ben ik zo blij dat we deze megastap hebben genomen, want dit overwinnaarsgevoel neemt niemand me meer af.

Structuur bedenken
Nu ik hier geen baan heb en eerst ook nog niet zal zoeken door de zwangerschap, heb ik alle tijd. Op een gegeven moment misschien teveel tijd. Het huis zal op een gegeven moment aan kant zijn en dan is er wel weer een bepaalde uitdaging en structuur nodig. Daar denk ik al over na en zal ik ook dit weekend nog over nadenken en praten met Koen met deze eerste week in gedachten. Het is zo'n bijzonder idee om eigenlijk alles zelf te kunnen bedenken, precies hoe je het wilt, zonder verplichtingen. Wat een luxe!
Kortom, het gaat hier goed met mij.

Eline
Nog even een update over Eline, want het is altijd fijn om te kunnen melden dat het goed met haar gaat :-) . Ze leert snel nieuwe woordjes, ook Engelse, dat ik ook grappig om te horen. Ze kan al Mary en zelfs Blessing (maar dan zonder de 'l', dat is een te moeilijke letter om uit te spreken) zeggen. Ook het woordje 'no' heeft ze al goed onder de knie en ze weet wanneer het ingezet moet worden. De papieren IKEAlamp bijvoorbeeld is een 'no', want daar mag ze inderdaad niet aankomen. Ook alle ruimtes in huis weet ze goed te benoemen en te vinden. Je kunt beneden rondjes lopen door de woonkamer en keuken en dat is hilarisch voor het 'pakken'-spelletje. Inmiddels weet ze ook dat dit "Catch you!" is (kasjoe! kasjoe!). Ze lacht veel en Blessing doet het echt goed met haar dingetjes leren in haar eigen tempo. Kleuren benoemen, tellen, blokkentoren bouwen, met pop Kiki spelen, buiten rondlopen en boekjes lezen en de dingen benoemen. Blessing is niet zo'n druktemaker als de overenthousiaste Mary, wat goed is voor Eline. Ze is trouwens niet meer bang voor Mary, geheel volgens verwachting. Het eten gaat alleen nog niet zo super, het drinken idem dito, maar ik heb er vertrouwen in het het vanzelf goedkomt. Ze ziet er nog goed uit, is niet ziek en slaapt goed, dus ons lieve stralende meisje red het hier prima in Nigeria!

Veel liefs,
Evelien

PS: Foto's maken schiet er nog bij in, ik zal mijn best doen om er wat meer aan te denken. Want meer foto's zoals de boerenkool met worstfoto zijn natuurlijk een mooie toevoeging aan de verhalen en een mooie herinnering voor later.