Nieuws van het damesfront

Tjonge, dat is lang geleden... Eline en ik zijn ben inmiddels ruim twee weken in Nederland, al voelt het al veel langer. Het is nog langer geleden dat ik me persoonlijk met een stukje schrijven bij jullie heb gemeld. Gelukkig houdt Koen jullie wat op de hoogte van mijn wel en wee. Het gaat langzaam iets beter. Mijn gewicht laat dit helaas nog niet zien, ik ben van dieptepunt 55,5 kg nu 56,0 kg, terwijl ik zó mijn best doe... frustrerend soms! Maar het positieve is: ik ben niet verder afgevallen, jeej! En oh, laten we dan meteen maar met een andere positiviteitje verder gaan: vandaag ben ik in het ziekenhuis in Emmen geweest. Voor een termijnecho... Jaja, het is vandaag officieel op bewegend beeld vastgelegd: er komt gezinsuitbreiding, eind oktober! Velen van jullie zullen het al vermoed hebben en het vervolgens misschien toch gegooid op de stress van de verhuizing en een ander klimaat etc. We zijn erg blij dat deze eerste echo er goed uitziet en dat ik al goed op weg ben naar de zestien weken (bijna elf weken nu). De hormoonpiek die deze ellende veroorzaakt is net voorbij, dus dat geeft de burger moed. Bij Eline voelde ik me de eerste weken hetzelfde, al ging er toen nog een kilootje meer af in totaal. Bij haar kon ik weer beginnen met normaal eten (binnen houden) bij zo'n veertien weken, dus nog even doorbikkelen! Toch goed om vandaag even te zien waar het ook al weer voor is :-). Heerlijk, zo'n piepklein mensje, met hartslag en al lekker aan het bewegen!

Ik zal op een later moment uitgebreider verslag doen van ons leventje hier en zonder Koen en papa. De avonden zijn voor mij het minste moment van de dag. Maar ik wilde jullie ons fijne nieuws niet onthouden nu het echt bewezen zwart op wit staat, vandaar toch even een teken van leven vanuit Coevorden.

Met Eline gaat het trouwens goed. Ze is superlief en vrolijk. Ze kan heerlijk zelf spelen en tussendoor zo megaschaterlachen: super!Binnenkort zal ik weer wat filmpjes van haar uploaden voor de liefhebber. Het Skypen met papa is grappig, maar heeft wel impact. De nacht erna is ze vrijwel elke keer nog midden in de nacht huilend wakker geworden, dus het zal wel verwarrend voor haar zijn zo zonder papa om te knuffelen... Koen moet maar snel dat visum binnenhengelen en hierheen vliegen!

Liefs,
Evelien