Op pad met de makelaar

Ons laatste dagje in Lagos is aangebroken. Dinsdag 14 december, de verjaardag van ons neefje Quinten die twee wordt. Helaas kunnen we er niet bij zijn.

We hadden voor deze laatste dag eigenlijk een ander dagprogramma, maar Tamme heeft een makelaar voor ons geregeld die ons nog een aantal huizen kon laten zien. Samen met Lola zijn de door de twee wijken Ikoyi en Victoria Island) gereden om diverse (een stuk of zes) huizen te bekijken. Het was heel goed om de verschillen in grootte, ligging, onderhoud en indeling te zien. Veel appartementen lagen echter in een flatgebouw(tje). Wel met faciliteiten zoals een zwembad, maar met trappen of een lift. Nu we het voorbeeld zaterdag hebben gezien van het huis van Siska, met de enorm mooie buitenruimte, willen we dit eigenlijk liever niet. Mede voor Eline.

De fabriek
Na een drukke huizenjacht hebben we met z’n drietjes een lekkere lunch gehad. Daarna namen we afscheid van Lola en vertrokken met onze chauffeur (en koffer in de achterbak) naar de fabriek. Na een kop koffie en thee met een paar (aanstaande?) collega’s van Koen heeft Bart ons rondgeleid door de fabriek. Leuk om te zien! Ook al omdat ik in Leeuwarden geen idee heb hoe Koen werkt. Zijn kantoor heb ik wel gezien, maar de fabriek (toch core-business) niet. De rondleiding hebben we niet helemaal kunnen volgen, want we moesten richting het vliegveld. Ons tripje zat erop.

Het vliegveld
Onze chauffeur bracht ons naar het vliegveld waar iemand ons op zou pikken om ons overal doorheen te laten rollen. We hoefden dus niet in verschillende rijen te staan, wat een luxe! En wat wennen! Maar ook: wat heerlijk! Hier kunnen we wel aan wennen! Wachten duurt altijd lang, maar dat is in Nigeria dus niet anders. Pfff, op een gegeven moment zitten die stoeltjes echt niet meer lekker. Eenmaal in het vliegtuig waren we allebei helemaal af. Ik heb nog wel kunnen slapen, maar Koen kon de slaap niet vatten en heeft maar een uurtje wat slaperig gehangen. Woensdag 15 december landden we om 5.37 uur op Schiphol. Toen we het vliegtuig uit waren hebben we meteen onze winterjas aangetrokken en de telefoons weer aangezet. Meteen was een een smspiepje, van pap en mam: “Gefeliciteerd met je verjaardag!”. Oeps, ja, dat was ook zo. We waren het zelf helemaal vergeten!

Het verschil in snelheid en georganiseerdheid tussen Nigeria en Nederland kon niet groter zijn dan bij de aankomst van de koffers. Moesten we in Lagos eerst wachten bij de douane en vervolgens heel lang wachten op onze koffers bij één van de twee bagagebanden, in Amsterdam kwamen we bij bagageband 15 aan en onze koffer rolde er al uit. Om 5.37 uur geland, om 5.55 stonden we bij de trein, om 6.19 zaten we in de trein zonder overstap naar Meppel. Heerlijk!

Eline!
Na onze aankomst in Meppel hebben we eerst even een paar uur bijgetankt. ’s Middags kwamen de ouders en broertjes op visite voor mijn verjaardag. En natuurlijk heel belangrijk en fijn: Eline kwam weer thuis! Ze moest wel even wennen dat papa en mama er weer waren in plaats van oma, maar ze had steeds een grote glimlach op haar gezicht dus het voelde wel goed gelukkig. En wat is ze gegroeid zeg! Super fijn om haar weer lekker te knuffelen en kusjes te geven!

Liefs,
Evelien