Maandag = Elinedag

Na de indrukwekkende eerste twee dagen begonnen we maandag aan de echte werkweek. Uitslapen was er niet meer bij, want we hadden veel te bekijken. Ik had het wel even lastig ’s ochtends in het hotel, want Eline was nu wel al heel lang zo ver weg zonder ons… Voor het ontbijt had ik mezelf gelukkig weer onder controle. In de lobby hebben we even gewacht op Lola (de vrouw van Tamme en onze rondleidster van de dag) en Eline (de vrouw van de marketingmanager van Heineken). Zij zouden ons de British playground en de Nederlandse school laten zien. Toen Eline de lobby inliep met haar dochtertje van 15 maanden had ik weer even een moeilijk momentje. De rest van de dag ging het overigens wel weer goed hoor! De British playground en de Nederlandse school (inclusief créche voor kinderen van twee tot vier jaar) zagen er leuk en gezellig uit. Eline gaat zich als het allemaal doorgaat in ieder geval niet vervelen. Er zijn veel kleine kindertjes en veel felgekleurde speelspulletjes waar ze zich lekker mee kan uitleven.

Huis bekijken en lunchen
Na de Nederlandse school zijn we even langs Eline's huis gegaan. Koen wilde haar huis ook nog wel graag zien, dus ging mijn afspraak die ik zaterdagavond tijdens het diner had gemaakt niet door. Ik zou Elizabeth gaan voor haar werk veel contacten heeft met bedrijven in Lagos. Zij zou me laten zien welke bedrijven er zijn om een beeld te krijgen van de mogelijkheden voor mij om daar te werken. Maar helaas ging dit dus niet door. Na de thee bij Eline (met bokkepootjes) vertrok Koen met de chauffeur richting de fabriek. Lola, Eline en ik gingen lekker lunchen ergens op een dakterras. Ik heb een heerlijke sandwich gehad en veel gepraat (geluisterd) over het expatleven in het algemeen en het leven als expatvrouw. En alles in het Engels natuurlijk, vanwege Lola (zij komt uit Indonesië). Vooraf dacht ik dat dit voor mij misschien lastig zou worden, want wanneer spreek ik nou Engels? Maar het ging me verrassend goed af. Lola heeft me nog meegenomen naar de SOS-kliniek. Daar heb ik een rondleiding gekregen en een gesprekje gehad met een arts.

Diner met cadeau’s
Tegen zes uur hadden we afgesproken bij Peter (ja, van de ijsblokjes). Zijn huis hadden we nog niet gezien. Dachten we eerst nog dat het huis van Bart en Josina groot was, het huis van Peter is enorm. Met zo’n grote filmsterrentrap en enorme slaap- en studeerkamers en woonkamer. Leuk om te zien! Het diner bij de Thai met WAMCO-mensen was gezellig en lekker met scherpe hapjes. Gelukkig houden Koen en ik van scherp eten, anders zou de drie jaar daar wonen erg lastig worden, want veel van het eten is daar behoorlijk pittig. Aan het einde van het diner werd ik nog verrast door een cadeau. Omdat het de laatste keer was tijdens onze pre-assignment dat we samen zaten, kwam Peter met een cadeau voor mijn verjaardag op de 15e. Wat een leuke verrassing! Ik heb mooie cd’s gekregen met Nigeriaanse muziek, een flesje met lokaal gebrande cashewnoten, een tijdschrift over Lagos en als kopstuk een gebrande cd met daarop de drie afleveringen van de BBC-documentaire ‘Welcome to Lagos'. Bij het gedag zeggen zagen we de meesten voor het laatst. Iedereen wenste ons veel wijsheid toe voor de te nemen beslissing en zeiden ook dat ze ons begin volgend jaar wel weer zagen. Tamme heeft ons zelfs een boek uitgeleend ;-).

Liefs,
Evelien